Historia
Dosłownie słowo to oznacza obecnie "pusta naga, bez broni ręka". Pierwotnie jednak zapisywano je ideogramami co oznaczało "chińska ręka". Na początku XX wieku pod wpływem nacjonalistycznych idei, przyjęto w Japonii tę pierwszą interpretację. Pierwszy, udokumentowany zapis homofonu karate jako "pusta ręka" miał miejsce w sierpniu 1905 w książce Karate Kumite, autorstwa Chomo Hanashiro.
Karate jest sztuką walki stworzoną przez mieszkańców Okinawy jako metoda samoobrony bez użycia broni. Dawniej dla tej sztuki używano nazw te lub tode. Słowo tode składa się z dwóch znaków: to - japońska wymowa dla chińskiej dynastii Tang i ma znaczenie równoznaczne z "chiński" oraz te lub w udźwięcznieniu de - ręka. Po upadku dynastii Tang, znak wymawiano jako "kara". Stąd poprzez homofoniczność doszło do zapisu w obecnej postaci i znaczenia "pustej ręki".
Nazwa karate została zatwierdzona dopiero w 1936 r. przez mistrzów z Okinawy: Kentsu Yabu, Chomo Hanashiro, Choshin Chibana, Chojun Miyagi, Choki Motobu.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL